Van Badges naar Bestuurskamer: Een Onverwachte Carrièrepad

Een loopbaan is zelden een recht pad; het is een ingewikkeld tapijt geweven uit ervaringen, uitdagingen, triomfen en tegenslagen. Elke draad vertegenwoordigt een keuze, een kans of een verandering, die bijdraagt aan het levendige en steeds evoluerende verhaal van professionele groei en persoonlijke ontwikkeling. Een carrière is zelden rechtlijnig of voorspelbaar - dat was de mijne zeker niet.

Stel je dit voor: een 20-jarige, blonde, blauwogige studente is aan het afstuderen aan de universiteit in Atlanta, Georgia, zonder idee wat ze met haar leven wil doen. De enige zekerheid is haar berg met studieleningen en haar verlangen om een verschil te maken in het leven van mensen - een vrij algemeen dilemma, toch? Logisch handelend, schrijft ze zich in voor de United States Marine Corps Officer Candidate School. Na maanden van uitputtende fysieke training op het kantoor in Atlanta, is het eindelijk tijd om naar de Officer Candidate School in Quantico, Virginia te gaan. Echter, de ervaring is niets zoals ze had verwacht. Ondanks slapeloze nachten, honger en eindeloze fysieke uitputting, volhardt ze. Maar na vier weken van intensieve training, dwingt een knieblessure haar om te vertrekken, medisch ongeschikt verklaard voor het Marine Corps, en keert ze terug naar huis voor een operatie.

Terug in Atlanta, na de knieoperatie, zonder carrièreperspectieven en met dezelfde berg studieleningen, droomt ze nog steeds van het maken van een verschil. Dus, logisch gezien, solliciteert ze voor een functie als politieagent bij haar lokale politieafdeling - en krijgt de baan. Ze ondergaat maanden van onophoudelijke fysieke en mentale training en overleeft de 13 weken van de politieacademie, ondanks constante zelftwijfel. Maar in week 12 faalt ze voor de noodrijtest, waardoor ze niet kan afstuderen. Onverschrokken, doet ze de hele cursus van 13 weken opnieuw en slaagt, klaar om de wereld als politieagent onder ogen te zien. Echter, de realiteit dringt snel door.

Ze had een gastvrije kracht, wederzijds respect en kameraadschap voorgesteld. Hoewel haar collega's vriendelijk waren, zagen ze haar niet als hun gelijke, twijfelend aan haar fysieke en mentale weerbaarheid. Ze werd geconfronteerd met scepsis van zowel het publiek als haar collega's, en realiseerde zich dat haar team, dat haar had moeten steunen, haar niet vertrouwde. Zonder andere optie koos ze ervoor om terug te vechten. Ze trainde harder dan haar leeftijdsgenoten, volgde vechtsportlessen, sprintte op loopbanden met gewichtsvesten, tilde gewichten en behaalde zelfs een master's degree. Haar verbeterde prestaties in het reageren op 911 oproepen, het soepel afhandelen van situaties en het behalen van hogere prestatiecijfers dan haar collega's verwierven langzaam het respect en de kameraadschap die ze verlangde. Echter, haar succes was van korte duur; een competitieve modderloop resulteerde in een gebroken heup.

Nu fysiek niet meer in staat om haar carrière in de handhaving voort te zetten en geconfronteerd met meerdere operaties, stond ze op een kruispunt, met rekeningen om te betalen en alleen een achtergrond in de handhaving. Gelukkig nam een buurman, die als wervingsmanager voor een groot wervingsbedrijf werkte, een kans op haar, wat het begin markeerde van haar burgerloopbaan. Ze was een complete novice, maar eager om te leren en te slagen. Deze nieuwe wereld was totaal anders dan wat ze gewend was, met andere interacties, werkethiek en onduidelijke hiërarchieën. Ze voelde zich verloren, als een mislukking die worstelde met aanpassen, en gehandicapt door haar krukken. Toch besloot ze te vechten, net zoals ze eerder had gedaan.

Ze maakte honderden telefoontjes per dag, navigeerde door magazijnen op krukken, stuurde duizenden e-mails en sprak met zoveel mogelijk magazijnmedewerkers, vulde instap- banen in de productie totdat ze uiteindelijk doorgroeide naar wervingen voor callcenters. Door haar hoge prestaties en groei bleef ze doorgroeien naar accountmanagement en vervolgens naar sales, langzaam zich aanpassend, relaties opbouwend en haar eigen processen ontwikkelend.

Waarschijnlijk heb je nu gerealiseerd dat de blauwogige studente ik ben. Acht jaar later en ik ben nog steeds hier met al de littekens, herinneringen en lessen die ik onderweg heb geleerd. Mijn loopbaanreis is een wervelwind geweest van verwarring, slapeloze nachten, fysieke en mentale uitdagingen en voortdurende zelftwijfel. Zoals Vince Lombardi Jr. het verwoordde: “Het verschil tussen een succesvolle persoon en anderen is niet een gebrek aan kracht, niet een gebrek aan kennis, maar eerder een gebrek aan wil.” Ik ben neergeslagen, getwijfeld aan, in de steek gelaten, verward en bang geweest voor de toekomst. Ik heb me een mislukking gevoeld wanneer het tapijt herhaaldelijk onder me vandaan werd getrokken en mijn zorgvuldig uitgestippelde levensplannen aan flarden werden geblazen. Het is een reis van heroriëntatie, zelfreflectie en constante vragen aan de hemel geweest. Toch ben ik er dankbaar voor.

De universiteit is bedoeld als een tijd om een loopbaanpad te kiezen dat je toekomst definieert. In werkelijkheid blijft maar 46% van de werknemers in hun beroepsgerichte opleiding. Aan de gelukkige 46% geef ik een compliment. Aan de andere 54%, maak je klaar voor een wilde rit. Ik ben de eerste die dat toegeeft: ik hou niet van verandering. Toch is verandering een constante in het loopbaanveld, zelfs voor degenen die op hun gekozen pad blijven. Hoe navigeren we door verandering en vinden we geluk in onze resultaten? Voor mij betekende het voortdurend mezelf vragen wat me gelukkig zou maken, hoe ik kon uitblinken in mijn huidige situatie en welke stappen ik kon nemen om niet alleen te slagen, maar ook verwachtingen te overtreffen en nieuwe normen te stellen. Hoe kon ik mezelf duwen, zelfs wanneer ik dacht dat ik niets meer te geven had? De woorden van Rocky Balboa hebben altijd bij me geklonken: “Nog één ronde doorgaan wanneer je denkt dat je niet kunt. Dat maakt het verschil in je leven.”

----------------------------------------------------------------------------

Hailey Hunt is een succesvolle professional, met een diverse loopbaan die zich uitstrekt over verschillende industrieën. Hailey waagde zich in de handhavende sector, met een stage bij de Atlanta Police Department Reserve Inc. binnen de Criminal Investigative Division. Hailey's toewijding en bekwaamheid leidden tot een rol als politieagent bij de Sandy Springs Police in 2017, een functie die ze tot 2019 bekleedde.

Bij het overstappen naar een nieuwe industrie in 2019, voegde Hailey zich bij Randstad USA, een wereldwijde HR-dienstenorganisatie. Als RIS Site Manager I toonde ze haar veelzijdigheid en leiderschapsvaardigheden tot 2021. Vervolgens nam Hailey de rol van Account Executive aan bij Adecco, wat haar expertise in het HR-veld verder verstevigde.

In 2022 begon Hailey aan een nieuw professioneel hoofdstuk bij Humans Doing, waar ze de rol van Account Executive op zich nam. Hailey's rol benadrukt haar vermogen om zich aan te passen en te bloeien in diverse professionele omgevingen.

De veelzijdige carrière van Hailey Hunt, met ervaring in de public relations, handhaving en zakelijke rollen, vertelt veel over haar aanpassingsvermogen en vindingrijkheid in elke professionele omgeving.